บทที่ 22 Chapter 21 หล่อหลอมรวมเป็นหนึ่ง

ฉันไม่รู้จะไปรอตาลุงนั่นที่ไหนดีและก็ไม่รู้จักใครในงานด้วย ฉัน จึงเดินออกมาข้างนอก ที่นี่ก็ไม่ได้มืดมากไฟสลัว โทรศัพท์ก็ลืมเอามา ฉันเดินไปที่รถกระบะแล้วดึงฝาท้ายออกลงนั่ง พร้อมทั้งมองดาวบนฟ้าที่เวลานี้มันสวยมาก

“...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ